przez ramię i weszła do pokoju z widokiem na basen.

teraz, zdała sobie sprawę, że jest w obiektywie kamery.
– Daj znać, jeśli mogę w czymś pomóc – powiedziała z ledwie wyczuwalną nutą ironii w
– Cholerny bydlak. – Widząc, że czerwony garbus włącza kierunkowskaz i chce skręcić,
od dwunastu lat i do dzisiaj pamiętał, jak Hayes mu ją wcisnął.
– Owszem... Gdzieś w dziewięćdziesiątym siódmym – odciął się.
Każda z nich przeżyła dokładnie dwadzieścia jeden lat.
Może chłopak sobie coś przypomni, cokolwiek, co pozwoli mu uratować żonę.
narzędzia. Musisz tylko pomyśleć, jak się do nich dostać i jak ich użyć.
– W Whitaker College. Fernando Valdez nie pojawił się ani na zajęciach, ani w pracy, ale
- Dzięki Bogu - odetchnęła Amanda. - Nie wiem, czy przeżyłabym kolejną tragedię. - Ty byś wszystko przeżyła - powiedziała Hannah, nie podnosząc głowy znad starego numeru „People”. - Jesteś twarda jak skała. - Skąd wiesz? - Wiem. - Wolno przewróciła kartkę i Caitlyn mignęło zdjęcie Julii Roberts. - Więc jesteś jasnowidzem. - Nie, ja po prostu znam się na ludziach. To całe paranormalne gówno zostawiam Lucille. Amanda już miała odparować, ale ugryzła się w język. Lucille nawet nie spojrzała w ich kierunku. Troy nie zwracał uwagi na ich przekomarzanki. - Lekarzom udało się ustabilizować jej stan. - Miała kolejny atak - odezwała się Amanda. - Serce? - Uhm. Dławica? - Dławica piersiowa - uściśliła Hannah, oderwawszy się na moment od czasopisma. - Ból wieńcowy. - A nitrogliceryna? Nie pomogła? - Nie tym razem. Lucille westchnęła ciężko i splotła dłonie. - Tym razem nic nie zadziałało, więc zadzwoniłam po pogotowie. - Czuła się winna, więc unikała wzroku Caitlyn. Spuściła oczy i siedziała wpatrzona w stolik. - Nic nie pomogło. Miała duszności i skarżyła się na ból. Zaprowadziłam ją do łóżka, podałam lekarstwo, ale jej wciąż się pogarszało. - Zacisnęła usta i potrząsnęła głową. - Zadzwoniłam do doktora Fellersa, ale nie odbierał. Wasza matka była okropnie zdenerwowana i bardzo ją bolało, ale nie chciała, żebym gdziekolwiek dzwoniła. W końcu nie wytrzymałam, zadzwoniłam na pogotowie. Przysłali karetkę. - Zrobiłaś, co mogłaś - odezwał się Troy. Hannah przewróciła oczami. Amanda spojrzała na nią ostrzegawczo, ale najmłodsza siostra nic nie zauważyła. - Powinnam była wcześniej zadzwonić - wyrzucała sobie Lucille. - A ty gdzie byłaś, Hannah? - zapytał Troy. - Nie było mnie - powiedziała ponuro i chwyciła torebkę. - Wychodzę na papierosa. - Idę z tobą. - Troy sięgnął do kieszeni marynarki i dogonił ją. Szklane drzwi rozsunęły się. Wyszli na zewnątrz i stanęli przy popielniczce. Caitlyn spojrzała na Amandę. - Jak się czujesz? - Tak w ogóle? Po prostu świetnie - odpowiedziała Amanda z ironią. - To był koszmarny tydzień. Caitlyn musiała się z nią zgodzić, ale gdy przez mgłę zaczęły się sączyć pierwsze promienie świtu, opanowało ją dręczące przeczucie, że będzie jeszcze gorzej. Musiał działać szybko. Adam wśliznął się do gabinetu i dokładnie zamknął za sobą drzwi. Coś przeoczył, był tego pewien. Choć przeszukał już każdy kąt, zamierzał zrobić to jeszcze raz, zajrzeć w każdą szparę, zerwać tę cholerną podłogę, jeśli będzie trzeba. Czasu miał coraz mniej.
– A więc zaraz. Skinął głową.
wiadomości. Zakładam nogę na nogę i patrzę na znajomą twarz na ekranie.
spoczywała w sejfie w domu, ale nawet gdyby miała ją przy sobie, nie dałaby rady wystrzelić,
listy podejrzanych, opuścił także serdeczny palec. Dalej, Mickey Eldridge, pociął żonę

O Boże drogi.
przepełnionej popielniczce.
199
– Że moja eks chadzała do wróżek? Nie.
że numer jest nieaktualny.
Kucharz, wielki byk z cienkim wąsikiem, opasany brudnym fartuchem, skinął głową.
– Że co? Co mi mówisz? Że w mieście, które ma kilkanaście milionów mieszkańców,
oddalonym o pół przecznicy od SoCal Inn.
Jennifer nie żyje.
wiedzieli, że kochał ją miłością, jaka nie przystoi synowi Kościoła. Śluby czystości dławiły
informacje, które ci przesłałem, srebrny wóz, tablice rejestracyjne. Ktoś mnie wrabia,
który odzywał się tak przez całą noc. Rano usiłował zmyć z siebie zmęczenie i strach.
– To tylko jeden lot.
Zachwyca mnie władza, jaką mam nad żoną Bentza.
Poczuła dreszcze na ramionach. Serce zabiło jej szybciej.